Madera czy Lanzarote? Podobne ceny, różne wrażenia

Madera – wyspa lasów i klifów

Powszechnie mówi się o Maderze jako "wyspie kwiatów". Bardziej prawdziwe wydaje się jednak stwierdzenie, że to wyspa lasów i klifów. Trudno tu bowiem o typową dla Wysp Kanaryjskich magię i piaszczyste lub piaszczysto-żwirowe plaże.

W ogóle "plaże Madery" to oksymoron. Jeśli już jakieś istnieją, to są to plaże sztucznie usypane na potrzeby turystyki. To jeden z powodów, dla których na Maderę nie powinni wybierać się zapaleni miłośnicy kąpieli słonecznych. Drugi to "wieczna wiosna", czyli klimat, w którym wysokie temperatury i duże nasłonecznienie to rzadkość. W ciągu roku temperatura waha się bowiem maksymalnie od 18 st. C do 25 st. C, a słońce często schowane jest za cienką warstwą chmur.

Czy zatem Madera jest nudna? Jasne, że nie. To miejsce, które pokochają fani aktywnego wypoczynku i nostalgicznych, klifowych wybrzeży. Wyspę porasta makaronezyjski las wawrzynolistny, tzw. laurissilva, który został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Rozrasta się on na monumentalnych wzgórzach, które spokojnie mogłyby zastąpić krajobraz Nowej Zelandii na planie do filmu "Władcy Pierścieni". Można tu wędrować pieszo lub jeździć rowerem terenowym. Nie lada gratką okazuje się również zjazd motocrossem. Sama podróż samochodem przez Maderę i zatrzymywanie się w punktach widokowych dostarcza niezastąpionych wrażeń. Krajobrazy Madery to zupełnie coś innego niż typowe pejzaże najpopularniejszych kierunków wypoczynkowych Polaków.

Madera i jej atrakcje

Maderę warto odkrywać bez pośpiechu. Turysta nie znajdzie tu niesamowitych zabytków, ale drobne ciekawostki, które zdecydowanie uprzyjemnią mu pobyt.

Madera słynie ze swoich ogrodów. Jednym z nich jest Jardim Botânico da Madeira zlokalizowany na wzgórzu Monte, ponad zabudowaniami stolicy wyspy, Funchal. Co 365 dni rabaty modyfikowane są tak, aby swoimi kwiatami tworzyły cyfry bieżącego roku. Na wzgórze można dostać się kolejką linową tzw. teleférico, a zjechać fenomenalnymi saniami, których nie znajdzie się w żadnym innym miejscu na świecie. Ciekawe są również „balkony” (balcões) stworzone na tzw. levadas, czyli wąskich akweduktach, które rozprowadzają słodką wodę po całej Maderze. Balkoniki znajdują się w niewielkiej wioseczce Ribeiro Frio, na trasie z Funchal do Faial. Ta sama droga prowadzi do Santany, gdzie łowcy widoków z pocztówek znajdą niewielki skansen z typowymi dla Madery trójkątnymi domkami.

Wyspa nie zawiedzie również miłośników jedzenia. Typowe dania Madery to prego no bolo do caco, czyli slow hamburger z różnych rodzajów mięs oraz espetada, czyli nabijane na druciki marynowane kawałki wołowiny, lekko krwiste, podawane z frytkami, ryżem i sałatą. Takie pyszności można popić lemoniadą z maracui (która jest tutejszym specjałem) lub delikatnym piwem Coral.

Lanzarote – księżycowa bajka na Atlantyku

Lanzarote to najwyżej położona na północny wschód wyspa archipelagu Wysp Kanaryjskich. Jej krajobraz znacznie różni się od tego, który zobaczyć można na Maderze.

Przede wszystkim pejzaże Lanzarote są nie z tej ziemi, ale raczej z Księżyca lub Marsa. Pustkowia o czerwonej i rudej barwie, kolorowe jeziora, wzniesienia i żwirowe plaże niejako spływające w ocean ze wzgórz, a nawet najprawdziwszy krater, El Golfo. Oto, co można zobaczyć po dotarciu na Lanzarote. W tym krajobrazie od czasu do czasu napotkać można skromne miasteczka, a na ich obrzeżach zielone oazy ośrodków hotelowych.

Dla kogo jest zatem Lanzarote? Nie tylko dla plażowiczów. Swoje miejsce odnajdą tu również romantycy i miłośnicy gwiazd. Na wyspie jest bowiem magiczne miejsce nazywane Peñas del Chache, czyli najwyższe wzniesienie (670 m n.p.m.), na którym można oglądać nocne niebo. Latem jak na dłoni widać Drogę Mleczną oraz gwiazdozbiory Strzelca i Skorpiona.

O zawrót głowy przyprawiają również jaskinie Lanzarote, zlokalizowane na północy wyspy. Najsławniejsza z nich to Jameos Del Agua i Cueva de los Verdes, które należą do systemu 6-kilometrowego korytarza zaczynającego się w miasteczku Ye i ciągnącego się ku wybrzeżu, a potem 1,5 km w głąb oceanu.

Lanzarote dla plażowiczów

Najważniejszym jednak zadaniem stawianym przed Lanzarote jest zapewnienie błogiego odpoczynku wypoczywającym tu urlopowiczom. Na wyspie, podobnie jak na Gran Canarii, Fuerteverturze czy Teneryfie, turystyka zaczęła rozwijać się jeszcze w latach 80., ale swój zenit osiągnęła na początku lat dwutysięcznych. Dziś turyści odkrywają zupełnie inne, często egzotyczne kierunki, ale nadal na Lanzarote spotkać można tłumy.

Plaże Lanzarote być może w większości nie są tak szerokie i piaszczyste jak w kontynentalnej Hiszpanii, ale zachęcają do odpoczynku. Każda z nich jest inna, więc można tu znaleźć coś dla siebie.

Dla przykładu położona na północy wyspy Lanzarote Playa de las Chonchas jest wietrzna, a przez to rzadziej uczęszczana. Fale oceanu dają tu niesamowity spektakl, pokazując turystom, kto tu jest silniejszy. Szerokie, piaszczyste plaże Lanzarote to między innymi Playa Blanca i Playa de Mujeres. Lazur oceanicznej wody zachwyci natomiast tych, którzy wybiorą się na Playa de la Cera czy Playa de Papagayo. Piękny, biały piasek pokrywa natomiast Playa Caletón Blanco.

Na Lanzarote odnajdą swój raj miłośnicy nurkowania i snorkellingu. Przejrzysta woda pozwala bowiem na obserwowanie podwodnej flory i fauny. Silne wiatry na północy wyspy Lanzarote sprzyjają natomiast uprawianiu surfingu i windsurfingu.

Plażowanie i sporty wodne to jedno, ale błogi odpoczynek warto uatrakcyjnić wycieczką objazdową po wyspie, bo być na Lanzarote i nie zobaczyć jej atrakcji to tak, jakby polecieć na Księżyc i nie postawić na nim stopy.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl