Nigeria. Waluta, język, wiza. Co warto wiedzieć, zanim tam pojedziesz

www.msz.gov.pl

_ Stolica: Abudża Waluta: naira (NGN); 1 USD = 116 NGN *(kurs z 17.03.2008) Język urzędowy: angielski * _

_ Uwaga: _Uwaga: Ze względu na znaczną liczbę porwań cudzoziemców przebywających w rejonie delty Nigru w Nigerii (głównie stany: Delta, Bayelsa, Rivers i Akwa-Ibom) Ministerstwo Spraw Za­gra­nicznych zaleca obywatelom polskim planującym wyjazd w ten rejon wnikliwe rozważenie konieczności takiej podróży oraz warunków bezpieczeństwa, w jakich miałaby się odbywać. Gdy wyjazd jest niezbędny, usilnie zaleca się uprzedni kontakt z polskimi placówkami dyplomatyczno-konsularnymi w Lagos bądź w Abudży oraz zachowanie szczególnej czujności i ostroż­ności podczas pobytu.

WIZA I PRZEPISY WJAZDOWE
Obywatele RP muszą mieć wizy na przejazd i pobyt. Uzyskanie wizy bezpośrednio na przejściu granicz­nym nie jest możliwe. Zapewnienia o możliwości prze­kroczenia granicy nigeryjskiej bez uzyskania wizy wjazdowej są próbą oszustwa. Zdarza się, że naciągacz zamierza czerpać zyski z nie­legalnego pobytu upatrzonej osoby w Nigerii, stosując wobec niej szantaż i strasząc zagrożeniem zdrowia i życia. Cudzo­ziemiec nie może oficjalnie opuścić terytorium Nigerii, zanim nie udokumentuje legalności wjazdu (istotny jest tu stempel kontroli granicznej potwierdzający wjazd na terytorium tego państwa). Obywatel polski udający się do Nigerii winien mieć paszport ważny co najmniej 6 miesięcy. Cudzoziemcy zamierzający przebywać w Nigerii dłużej niż 6 miesięcy muszą ubiegać się o kartę pobytu. W przypadku podróży turystycznych należy na granicy nigeryjskiej okazać ważny bilet powrotny. Nie została określona kwota pieniędzy wymagana na każdy dzień pobytu.

PRZEPISY CELNE
Restrykcje celne dotyczące artykułów przy­wożonych na własny użytek nie odbiegają od powszechnie stoso­wanych standardów, niemniej nigeryjscy celnicy drobiazgowo kontrolują bagaże zarówno przyjeżdżających, jak i wyjeż­dża­jących. Obowiązuje zakaz wywozu kości słoniowej, wyrobów z kobry. Zdarzają się problemy z wywozem pamiątek – wyrobów rękodzieła, które awansują często w oczach celników do kategorii „zabytków kultury narodowej”, na których wywóz potrzebne jest zezwolenie. Wwożone dewizy należy zadeklarować przy wjeździe (w szczególności kwoty ponad 5000 USD). Na wywóz dewiz w kwocie przekraczającej sumę wymienioną w deklaracji należy uzyskać zezwolenie Centralnego Banku Nigerii.

PRZEPISY PRAWNE
Konsekwencje naruszenia prawa w Nigerii są bardzo dotkliwe, a z uwagi na inercję systemu wymiaru spra­wiedliwości już samo podejrzenie o popełnienie przestępstwa może prowadzić do niezwykle przykrych sytuacji. Posiadanie narkotyków jest ścigane i surowo karane. Zakazane jest wyko­nywanie zdjęć obiektów wojskowych, rządowych i stra­tegicz­nych oraz na obszarach zastrzeżonych.

MELDUNEK
Cudzoziemcy objęci są obowiązkiem meldun­ko­wym. Zameldować się trzeba bezpośrednio po przybyciu do Nigerii w najbliższym urzędzie imigracyjnym.

UBEZPIECZENIE
Kontrolowane jest posiadanie ubezpieczeń oso­bo­wych i komunikacyjnych. Uznawane są polisy zagranicznych towarzystw ubezpieczeniowych, w tym również polskich.

SZCZEPIENIA I SŁUŻBA ZDROWIA
Przy wjeździe wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze. Występuje tu znaczne zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne, głównie malarią, cho­le­rą, tyfusem, żółtą febrą, wirusowym zapaleniem opon mózgo­wych, AIDS i wieloma chorobami tropikalnymi, jednak stopień ryzyka może być bardzo różny, zależnie od miejsca pobytu i warunków higienicznych, w jakich się przebywa. Dostęp do opieki lekarskiej na poziomie zbliżonym do euro­pejskiego jest możliwy praktycznie tylko w dużych miastach. Zakres usług medycznych jest ograniczony, a poważniejsze zabie­gi, zwłaszcza wymagające specjalistycznej aparatury, trze­ba wykonywać w Europie. Koszt wizyty lekarskiej wynosi ok. 100 USD, łącznie np. z badaniem krwi na malarię; doba pobytu w szpitalu kosztuje 100–250 USD.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW
Należy mieć krajowe oraz międzynarodowe prawo jazdy. W przypadku dłuższych pobytów zalecane jest wyrobienie nigeryjskiego prawa jazdy. Prowadzenie samochodu w dużych miastach, zwłaszcza w Lagos, z uwagi na wielkie natężenie ruchu i jego chaotyczność, wymaga sporego doświadczenia.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
Poza zaleceniem zachowania ostrożności, wynikającym z zagrożenia przestępczością, nie ma ograniczeń w podróżowaniu po kraju. Głównym środkiem ko­mu­nikacji miejskiej pozostają motocykle, tzw. okady (z wyjątkiem Abudży, gdzie są one zakazane – jest natomiast w tym mieście sieć autobusowa). Taksówki to w większości samochody pry­watne, pomalowane na charakterystyczny kolor (m.in. w Abudży – zielony, w Lagos – żółty). Cena za kurs w mieście wahają się od 200 do 400 NGN, chociaż taksówkarze rozpo­czynają targowanie się nawet od 1000 NGN. Oprócz tego działają prywatne minibusy, którymi można przemieszczać się w obrębie miasta za niewielką opłatą, są one wszakże zawsze bardzo zatłoczone. Komunikacja autobusowa między dużymi miastami jest dobrze rozwinięta, jakkolwiek standard usług oferowanych przez różne firmy bywa różny. Także stan dróg jest bardzo zróżnicowany. Do wszystkich średniej wielkości miejsco­wości doprowadzone są drogi asfaltowe. Rozbudowywana jest sieć autostrad – niedawno zbudowane, są w stosunkowo
dobrym stanie, aczkolwiek sieć ta nie jest jeszcze kompletna. Autostrady są bezpłatne. Lagos ma połączenia lotnicze z większymi portami lotniczymi Europy oraz z ważniejszymi miastami Afryki. Abudża ma połączenia bez­pośrednie z Frankfurtem, Londynem i Amster­damem. Ponadto Abudża, Port Harcourt, Kano i wiele innych miast mają regularne krajowe połączenia lotnicze. Prywatne linie lotnicze (Virgin Nige­ria, Arik, Aero Contractor) oferują usługi na dobrym poziomie.

BEZPIECZEŃSTWO
Zagrożenie przestępczością jest bardzo wy­so­kie. W regionie delty Nigru stałym zjawiskiem są uprowa­dzenia cudzoziemców. Na drogach częste są bandyckie napady. Znaczne niebezpieczeństwa czyhają też w dużych miastach, zwłaszcza (choć nie wyłącznie) w okolicach międzynarodowych lotnisk i w dziel­nicach portowych. Europejczyk nie prze­strze­gający zasad bezpie­czeństwa jest łatwym celem dla przestępców – biały człowiek poruszający się pieszo po ulicy wzbudza zainteresowanie.

RELIGIA I OBYCZAJE
W 12 stanach północnej Nigerii obo­wiązu­je prawo islamskie. Zakazuje ono m.in. spożywania alkoholu i posiadania publikacji o charakterze antyreligijnym, natomiast nakazuje odpowiednie zachowanie w miejscach publicznych i no­sze­nie odpowiedniego ubioru. Zdarza się, że w okresie rama­danu oczekuje się również od cudzoziemców przestrzegania postu w miejscach publicznych.

PRZYDATNE INFORMACJE:
• Od 1999 r. Nigeria przechodzi okres demokratyzacji systemu politycznego i liberalizacji gospodarki. W 2007 r. odbyły się trzecie od czasu wprowadzenia rządów cywilnych wybory powszechne. Pozytywne przemiany stopniowo ogarniają kolej­ne sfery życia. Poprawa warunków ważnych z punktu widzenia cudzoziemców przyjeżdżających do Nigerii nie następuje w bardzo szybkim tempie, jednak jest widoczna.
• Kantory wymiany walut oferują kurs o ok. 5% wyższy niż banki.
• Baza turystyczna jest w Nigerii mniej niż skromna. Hotele zapewniające wysoki standard (przy jeszcze wyższych cenach) znajdują się jedynie w dużych miastach. Karty kredytowe hono­rowane są tylko w największych hotelach i bankach. Należy posługiwać się nimi bardzo ostrożnie.
• W większych miastach są sklepy z artykułami potrzebnymi Europejczykom, restauracje, hotele. Ceny w sklepach i hotelach są zwykle znacznie wyższe od europejskich. Ceny na bazarach i u ulicznych przekupniów są zazwyczaj niższe, ale asortyment jest dość ubogi, a jakość towarów mierna. Targowanie się jest niemal obowiązkowe, a pierwsza cena proponowana przez sprzedawcę cudzoziemcowi jest wielokrotnością tej, za którą spodziewa się on rzeczywiście sprzedać towar.
• Ludność generalnie nie jest niechętna fotografowaniu, należy jednak zawsze się upewnić, czy można zrobić zdjęcie.
• W Nigerii korupcja jest nadal bardzo rozpowszechniona, mimo podejmowanych wysiłków, aby opanować to zjawisko. Bywa, że przedstawiciele władz (lub udający ich naciągacze) wma­wia­ją cudzoziemcom, którzy nie znają obowiązujących uregu­lo­wań, że muszą spełnić rozmaite warunki albo mieć dodat­ko­we dokumenty – zazwyczaj jest to próba wyłudzenia łapówki.
• Rozpowszechnione jest wyłudzanie pieniędzy przez Internet. Zarówno instytucje, jak też prywatne osoby, których adresy dostały się w niepożądane ręce, masowo otrzymują e-maile z ofertami szybkiego wzbogacenia się pod warunkiem wpłacenia „niewielkich” kwot (zazwyczaj sum sięgających co najmniej kilkuset USD) – zaleca się ignorowanie takich „ofert”. Częste są także próby wyłudzenia różnych towarów za po­średnictwem aukcji internetowych.