Świdnica. Atrakcje i zabytki perły Dolnego Śląska

Świdnica leży w województwie dolnośląskim. Jest oddalona o ok. 60 km od Wrocławia i ok. 20 km od Wałbrzycha. Ze względu na atrakcyjne położenie i piękną architekturę staje się coraz popularniejszym celem krótkich wycieczek. Podpowiadamy, co szczególnie warto zobaczyć w jednym z najważniejszych miast na Dolnym Śląsku.

Nasz spacer po Świdnicy rozpoczynamy od zobaczenia rynku, którego układ urbanistyczny zachował się w praktycznie nienaruszonym stanie od średniowiecza. Fontanny z rzeźbami, kolumna św. Trójcy oraz kolorowe kamieniczki zachwycają licznymi zdobieniami. Do najpiękniejszych kamienic należą m.in.: "Pod Złotym Berłem", "Pod Złotą Koroną" czy "Pod Złotym Chłopkiem".

W tej ostatniej mieszkała m.in. Maria Cunitz. Słynna astronomka zaliczana do jednych z najbardziej wykształconych kobiet w XVII w., znała ponoć aż 7 języków i napisała pracę "Urania propitia" będącą udoskonaleniem "Tablic rudolfińskich" Keplera. Miłośnicy astronomii mogą usiąść na ławce obok pomnika dawnej mieszkanki wpatrującej się w niebo.

W centrum rynku stoi ratusz. W jego wnętrzach mieści się Muzeum Dawnego Kupiectwa, w którym można zobaczyć eksponaty związane z handlem, aranżacje: apteki, karczmy, sklepu kolonialnego, targu, stacji paliw; Salę Rajców z biblijnymi malowidłami i makietą miasta, a także ekspozycję piwowarską (Świdnica słynęła w średniowieczu z produkcji wyśmienitego piwa, w latach 1380-1382 trwała nawet tzw. "wojna piwna").

Po wizycie w muzeum przychodzi pora na podziwianie Świdnicy z lotu ptaka. Warto wybrać się na wieżę ratusza oferującą piękne widoki. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1393 r. W kolejnych wiekach wielokrotnie ulegała ona zniszczeniom w wyniku pożarów oraz wojen i była odbudowywana. Co ciekawe, nie ucierpiała podczas II wojny światowej, lecz nieco później z powodu zaniedbań podczas remontu i rozbiórki sąsiednich budynków. 5 stycznia 1967 r. po wybiciu godziny 15:15 niespodziewanie osunęła się na przyległe kamienice, czemu towarzyszył potężny huk.

Świdniczanom udało się odbudować symbol miasta w 2012 r. Dziś to jedna z najciekawszych atrakcji. Nowa wieża ratuszowa ma 58 m. Punkt widokowy udostępniony turystom znajduje się na wysokości 38 m. Można z niego podziwiać piękną panoramę Świdnicy i okolic. Przy dobrej pogodzie widać ponoć nawet wrocławski Sky Tower oraz Śnieżkę.

Na świdnickim rynku można by spędzić wiele czasu, ale warto ruszyć też nieco dalej i dotrzeć do kolejnych zabytków, np. kamienic przy ulicy Grodzkiej z bogato zdobionymi portalami i kościoła św. Józefa przy ulicy Kotlarskiej.

Idąc dalej ulicą Długą, mijamy zabytkowy dom pod Bykami (według legendy to najstarszy budynek w mieście, a od 1882 r. nieprzerwanie funkcjonuje tu apteka) i docieramy do placu Jana Pawła II oraz katedry świdnickiej pw. św. Stanisława i św. Wacława. Gotycka świątynia wywołuje duże wrażenie, jeszcze przed samym wejściem, za sprawą wielkiego okna i ponad 100-metrowej wieży (najwyższej na Dolnym Śląsku). W środku można zobaczyć ogromne obrazy ze scenami biblijnymi, imponujący ołtarz główny i kunsztownie urządzone boczne kaplice.

Choć świdnicka katedra cieszy się popularnością wśród turystów, ci przybywają jednak częściej do ewangelicko-augsburskiego kościoła pw. św. Trójcy (inaczej Pokoju), który został wpisany w 2001 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Największy, drewniany, barokowy kościół w Europie może pomieścić ok. 7500 osób. Początkowo nic nie wskazywało na to, że przetrwa on próbę czasu, ponieważ zbudowano go jedynie z drewna, piasku, słomy i gliny. Katolicki cesarz Ferdynand III Habsburg zezwolił pod naciskiem protestanckiej Szwecji na budowę kościoła po zakończeniu wojny trzydziestoletniej (1618-1648).

Ale obiekt nie mógł przypominać świątyni i miał zostać zbudowany tylko z nietrwałych materiałów oraz poza murami miasta. W ten sposób chciano utrudnić ewangelikom wyznawanie wiary. Dzięki determinacji mieszkańców kościół Pokoju udało się jednak wybudować. Pierwsze nabożeństwo odprawiono 24 czerwca 1657 r., zaledwie 10 miesięcy po rozpoczęciu budowy.

Świątynia do dziś zachwyca wyglądem. Można podziwiać tu barokowe wnętrza z bogato zdobioną amboną, ołtarzem głównym, wielkimi organami, emporami, lożą Hochbergów, a także malowidłami na stropach przedstawiającymi apokalipsę. Warto także przejść się wokół kościoła i zobaczyć dzwonnicę oraz cmentarz, na którym pochowano m.in. konstruktora rakiety tenisowej (Hugo Roither) i pradziadka kanclerza Niemiec Ottona von Bismarcka (August Friedrich von Bismarck).

Po intensywnym zwiedzaniu warto wypocząć w jednym ze świdnickich parków. Do najpiękniejszych należy odnowiony Park Centralny ze zbiornikami wodnymi, urokliwymi mostkami, licznymi ścieżkami spacerowymi oraz podświetlaną fontanną. Dobrym pomysłem jest także odwiedzenie pobliskiego ogrodu różanego, świetnego miejsca do robienia zdjęć.

Będąc w Świdnicy, nie sposób przejść też obojętnie obok zaskakujących pomników. Należy do nich pomnik rodziny dzików (dzik to symbol miasta znajdujący się w herbie) wraz ze skrzynią pamięci świdniczan (współczesną kapsułą czasu).

Bardziej nietypowy jest jednak pomnik "Srającego Chłopka" (Bolka Myśliciela) stojący w pobliżu oczyszczalni ścieków, nieopodal drogi wyjazdowej do Żarowa.

Powstał prawdopodobnie w latach 30 XX w. i był kilkukrotnie przenoszony w różne miejsca. Historyk i znawca Świdnicy Horst Adler określił go przed laty jako wytwór niemieckiego, śląskiego humoru.

Do śmiechu może nie być niektórym osobom, którym sprawdzi się miejscowa pogłoska. Według niej kobieta, która usiądzie przy "Srającym Chłopku", zajdzie jeszcze w tym samym roku niechybnie w ciążę.