Tak się plażowało w Warszawie prawie 100 lat temu. "Niezwykle popularna rozrywka"

Kiedy nadchodziły upały, elita przedwojennej Warszawy wyjeżdżała na długie wakacje na letniska, klasa średnia spędzała czas pod miastem, a większość udawała się na miejskie, wiślane plaże.

W 20-leciu międzywojennym, warszawiacy, zupełnie jak współcześnie, wypoczywali tak, jak ich było na to stać. Najbogatsi wybierali popularne wówczas kurorty, jak Druskienniki lub Truskawiec i spędzali tam nieraz dwa miesiące. Z kolei średniozamożna inteligencja wybierała bliższe miejsca.

- W 20-leciu międzywojennym Warszawa była duszna, przeludniona, pracownicy umysłowi, przemysłu i handlu mieli długie urlopy, więc wyjazdy były popularne. Najczęściej udawali się do podwarszawskich miejscowości letniskowych usytuowanych wokół Otwocka, Falenicy, Świdra, Wołomina czy Małkini - mówi Zofia Rojek, kuratorka z Muzeum Warszawy.

W dużo gorszej sytuacji byli najbiedniejsi warszawiacy, czyli zdecydowana większość. Służący, pracownicy fabryk, robotnicy nigdy nie mieli urlopu.

Czytaj także: Mówią, że to perełka pod Warszawą. Relaks na tej plaży może słono kosztować

- Te osoby spędzały czas najczęściej na plażowaniu nad Wisłą i była to niezwykle popularna rozrywka. Nawet ówczesne czasopisma doradzały, że na upały dobra jest kąpiel w Wiśle przed pracą - wytłumaczyła kuratorka.

Równie popularna, jak teraz, była nadwiślańska plaża Poniatówka. Poza tym odwiedzano plaże na Saskiej Kępie oraz Bielanach.

- Były tam wydzielone miejsca do pływania, plaże wyposażono w drewniane przebieralnie, a czas spędzano podobnie jak dzisiaj: czytano, opalano się, rozmawiano z przyjaciółmi - opowiada Zofia Rojek. - Bardzo ważne były zajęcia sportowe, organizowano zawody wioślarskie, zapaśnicze i inne. Przyciągały one ogromną liczbę uczestników, bo wtedy tężyzna fizyczna i zamiłowanie do sportu stały się jednym z filarów zdrowego trybu życia - podkreśla kuratorka.

Czytaj także: Warszawa boryka się z sporym problemem. "Miasto sobie nie radzi"

Stroje plażowiczów zasłaniały więcej niż teraz. - Nawet mężczyźni pływali w zabudowanych strojach, a śmiałkowie korzystający z samych kąpielówek spotykali się często z krytyką - mówi Zofia Rojek.

Kuratorka zauważa, że do dziś niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o popualrność nadwiślańskich plaż. - Tradycja plażowania moim zdaniem nigdy się nie skończyła. Może było ono mniej popularne w latach 80. czy 90., ale współcześnie wystarczy pójść nad Wisłę, żeby zobaczyć, że jest tam mnóstwo osób - kończy Zofia Rojek.