Kuba i Puerto Rico. Szlakiem podróżników i zdobywców

Ostatnie perły hiszpańskiego imperium kolonialnego w Ameryce oddzieliły się dopiero pod koniec XIX wieku. Kuba i Puerto Rico popadły wówczas w zależność od Stanów Zjednoczonych. Dominacja USA skończyła się na Kubie na przełomie lat 50. i 60. zeszłego stulecia. Puerto Rico jest do dzisiaj państwem stowarzyszonym z wielkim północnym sąsiadem.

Choć Krzysztof Kolumb, odkrywca Ameryki, postawił swą stopę w Nowym Świecie po raz pierwszy (w 1492 roku) na wyspie San Salvador w południowych Bahamach, to Kuba została odkryta jeszcze w tym samym roku, a Puerto Rico zaledwie rok później.

Obie wyspy, podobnie jak większość (poza Brazylią, która przypadła Portugalii)
Ameryki Południowej, Środkowej, a także sporych terytoriów Ameryki Północnej, obejmujących obecnie południowe stany USA, weszły wkrótce w skład hiszpańskiego imperium kolonialnego. Szczególnie ważna była tu rola Kuby, która stała się dla Hiszpanów bazą dla dalszych podbojów w Nowym Świecie. To właśnie z tej wyspy, ruszały na północ, zachód i południe zastępy konkwistadorów. To z Kuby wyruszył słynny Cortez na podbój państwa Azteków w Meksyku.

Kolonizatorzy rozbili wkrótce potem także państwo Inków, ale nie oszczędzili także rodzimych mieszkańców Kuby i Puerto Rico. Znaczna część plemion indiańskich zamieszkujących obie wyspy (Karaibów, Tainów, Sibonejów i Arawaków) uległa zagładzie. W ich miejsce kolonizatorzy sprowadzali murzyńskich niewolników z Afryki, którzy w nieludzkich warunkach pracowali na plantacjach będących własnością przybyszy z Półwyspu Iberyjskiego.

Dzisiejsza ludność wysp to konglomerat rdzennych mieszkańców, Afrykańczyków oraz Europejczyków, a także, przede wszystkim na Puerto Rico, przybyszy z Ameryki Północnej. Stało się tak nie bez powodu, gdyż Kuba, po wycofaniu się z niej Hiszpanii w 1898 roku, znajdowała się przez dziesiątki lat w zależności od USA. Puerto Rico, które odpadło od metropolii dokładnie w tym samym czasie, do dzisiaj jest związane ze Stanami Zjednoczonymi bardzo ścisłym sojuszem.

Jednak to nie polityka przyciąga na wyspy turystów. Poza szerokimi plażami i ciepłym morzem, a także nastrojowymi kafejkami, gości wabią także tutejsze zabytki. Wśród najcenniejszych wymienić trzeba XVII-wieczną twierdzę Castillo de San Pedro de la Roca, warownię znajdującą się na przedmieściach Santiago de Cuba. To arcydzieło dawnej sztuki inżynieryjnej, pełne mostów zwodzonych, fos, przejść i schodów, znajduje się od 20 lat na liście światowego dziedzictwa ludzkości UNESCO.

Miłośnicy narodowego napoju Kuby, rumu, nie odmówią sobie z pewnością przyjemności odwiedzenia w Hawanie dawnego budynku firmy Bacardi. Dach budowli, powstałej w 1929 roku, wieńczy charakterystyczny nietoperz – symbol koncernu. Spragnionych zaprasza również La Floridita, najsłynniejsza restauracja w stolicy Kuby, wsławiona gośćmi wśród których byli pisarze Ernest Hemingway i Graham Green, oraz koktajlem daiquin, w skład którego wchodzi biały rum, syrop cukrowy i sok z limetki. Po opuszczeniu La Floridity można odpocząć w Saratodze, najbardziej ekskluzywnym hotelu w Hawanie.

W kubańskiej stolicy trzeba też odwiedzić barokową Archikatedrę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Świątynia ta należy do czterech najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej na wyspie. Pozostałymi są: XVIII- wieczna Katedra Najświętszej Marii Panny w Camagüey, XVI-wieczna Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Santiago de Cuba i XVII- wieczna Katedra św. Klary z Asyżu w Santa Clara.

Na Puerto Rico zabytków jest mniej, co nie znaczy, że przybyli tu miłośnicy historii będą rozczarowani. W San Juan zobaczą przecież przepiękną starówkę ze wspaniałymi fortyfikacjami z czasów Kolumba.

Dzień w San Juan warto zakończyć spacerem po plaży ze szklaneczką pinacolady w ręku.