Miejsca mocy. Naładują Twoje energetyczne akumulatory

Do Kambodży jeździ się by zwiedzać kompleks świątyń Angkor Wat, a do Tajlandii - do dawnej stolicy Ajutthaja. Albo wręcz wyprawy do miejsc mocy - obszarów emanujących energią, działających na człowieka stymulująco, takich jak megality i kamienne kręgi. Turystyka ezoteryczna, odkrywanie tajemnic światów mniej oczywistych niż te, które mamy na wyciągnięcie ręki, staje się coraz bardziej popularna.

- Coraz więcej osób szuka w podróżach powodu, sensu, przeżycia - przyznaje Miłka Malzahn, dziennikarka radiowa i pisarka. Dla niej jednak podróże mocy to bardzo szerokie pojęcie: - Największą mocą podróżnika jest uświadomienie sobie, co lubi, a czego nie - uśmiecha się. I opowiada o swoich miejscach mocy: - Lozanna w Szwajcarii, gdzie łapie się głęboki oddech. Zachód słońca nad Wezuwiuszem oglądany z zamku dell’Ovo (Jajecznego). Monumentalny Petersburg.

To dopiero początek…

Weźmy ateński Akropol na wapiennym wzgórzu, zamieszkany już w neolicie, a od VI w. p.n.e. miejsce kultu bogini Ateny. Jedziemy tam z własnym wyobrażeniem tego miejsca, które kołacze nam się w głowie od szkoły podstawowej, od pierwszego zetknięcia z mitami. To przestrzeń, gdzie spotykali się mędrcy, a kamienie wśród ruin pamiętają czasy narodzin demokracji.

- Jeżeli ktoś myśli, że Ateny są wyświechtane, że wszyscy tam byli i udeptali je na amen, to nieprawda. Wystarczy pojechać poza sezonem i nie dać się zagonić na utarty szlak - mówi Miłka Malzahn. - Warto odwiedzić i Akropol, i muzeum. Róbmy te wszystkie rzeczy, które są w przewodnikach, tyle że starajmy się robić to "po godzinach", bez tłumu, który wybije nas z naszego własnego rytmu. Bo podstawą tego, by poczuć miejsce mocy, jest rytm.

Ona zwiedzała Akropol z koleżanką, wyobrażając sobie jak wyglądały kiedyś wszystkie budynki, w kolorze, jak wybrzmiewały tu zwykłe rozmowy i wielkie świętowania. Uczciły świątynne wzgórze piosenką, ponieważ zwykłe słowa jakoś nie chciały oddać ogromu wrażeń.

Dla tych, których wyobraźnia nie jest najmocniejszą stroną, jest ratunek: wypożyczenie multimedialnego przewodnika Moptil, dzięki któremu naprawdę zobaczymy świątynie w pełnej krasie, a nawet - jak były budowane.

Inne greckie miejsce poszukiwania mocy to ogromne stanowiska archeologiczne w Delfach, gdzie tłumy ciągnęły pod odpowiedzi do wyroczni delfickiej w sanktuarium Apollina. Miłka zeszła je z mapką wzdłuż i wszerz w strugach deszczu, starając się zaglądać we wszystkie miejsca, które ją zaintrygowały.

Zauważyła, że miejsca mocy są takimi od niepamiętnych czasów, bo ludzie dawniej mieli silniejsze wyczucie geomancji, świętej geometrii, natury i wznosili ważne dla siebie budowle w miejscach, gdzie czuli się komfortowo.

- Nie ma przypadków. Żaden z kościołów zbudowanych sto, czy więcej lat temu nie stoi sobie ot tak w polu. Pod spodem jest historia starsza, najprawdopodobniej pogańska - opowiada Miłka. - Miejsca omodlone w innych językach dobrze jest dotknąć po swojemu. One cały czas pracują dla ludzi opowieściami, choć często są dla nas nieczytelne.

Spędziła kilka dni w katedrze we francuskim Chartres, wsłuchując się w jej opowieści, wodząc wzrokiem po obrazkach na ścianach, więcej mających wspólnego z magią natury niż z biblią. Wracała codziennie, aż strażnicy stali się podejrzliwi.

Badała szlaki megalitów - pojedynczych kamieni i kromlechów - kamiennych kręgów niedaleko Porto w Portugalii. Obserwowała z fascynacją grupy turystów w Stonehenge, oddających się ceremoniom oddechowym. Ze zdziwieniem łapała się na tym, że czas płynie inaczej w Ławrze Peczerskiej - prawosławnym klasztorze w Kijowie.

Zresztą Wschód ma więcej takich miejsc. Choćby litewskie Kowno, gdzie wciąż spotkać można wyznawców Romuvy nie do końca wypartej przez chrześcijaństwo (to religia czerpiąca z wierzeń Bałtów) i ślady kultu w parku, gdzie łączą się rzeki.

Z kolei 16 km od Druskiennik, w Mereczu stoi… piramida. W środku ma trójkąt piramidalny, strefy modlitwy, medytacji i relaksu, na zewnątrz obudowana jest kosmiczną dość kopułą. Wzniósł ją na początku lat dwutysięcznych mężczyzna, któremu gdy był małym chłopcem objawiła się Matka Boska (dziś jest biologiem i mieszka w domu obok).

Chodziło mu o to, by stworzyć miejsce medytacji, wewnętrznej ciszy, czyste, przyjazne ludziom. Można je odwiedzić za darmo. Datki w dowolnej wysokości zostawia się po to, by były fundusze na ławki, na których można odpocząć i butelki, do których można zaczerpnąć wody ze źródła i zabrać ze sobą.

Miłka ma wyjątkowy sentyment do pustyni, pewnie od momentu gdy obejrzała film "Pod osłoną nieba" Bertolucciego, którego akcja dzieje się w Jordanii. Kiedy była w Emiratach Arabskich, postanowiła choć "liznąć" pustyni, ale że jest to kraj reżimowy, była skazana na zorganizowaną wycieczkę.

Taką, kiedy pakują człowieka do luksusowego suva z napędem na cztery koła, każą wysiadać w punktach widokowych i robić "hop" do zdjęcia. Potem w oazie malują ręce henną, poją arabską herbatą i zapraszają tancerkę brzucha - blondwłosą Rosjankę po szkole baletowej. Co wywarło na Miłce najsmutniejsze wrażenie, to tancerz, który udawał, że jest sufim - owszem, wirującym ekstatycznie, ale obwieszonym… lampkami choinkowymi.

- Człowiek jest wirem energetycznym i jak się to wszystko rozkręci, energia może się udzielić innym. Kilkunastu wirujących sufich w stanie wewnętrznego przeżycia to fascynujący widok - przyznaje Miłka Malzahn i poleca takie ceremonie wirujących derwiszy w Stambule - ale też nie w restauracjach!

- Wycieczki utartym szlakiem to rodzaj wyzwania. Potrafią zepsuć nawet górę Synaj - wspomina swój wyjazd do Egiptu w 2000 roku. Niskobudżetowy, więc wchodzili na piechotę, przez prawie całą noc. Na szczycie stali ściśnięci jak sardynki w puszce. Pod nimi - Japończycy, śpiewający katolickie psalmy, a właściwie wykrzykujący je, co niewiele miało wspólnego z chorałem gregoriańskim.

Uciec się nie dało. - Atrakcje zbyt oczywiste, zbyt zorganizowane, niewiele mają wspólnego z podróżą mocy. Trzeba je albo omijać, albo bardzo dokładnie sprawdzać co się za nimi kryje - podpowiada pisarka. Na osłodę - w końcu dotarła do jordańskiej pustyni. Tej prawdziwej.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl