Świąteczne tradycje na świecie
Święta Bożego Narodzenia są dla większości Chrześcijan najważniejszym świętem w całym roku. Sposób ich obchodzenia jest jednak bardzo zróżnicowany w poszczególnych zakątkach świata. W zależności od położenia, klimatu, a przede wszystkim tradycji, jedni hucznie świętują, a inni spotykają się przy rodzinnym stole.
Grenlandia: Mattak
Pomyśl o tym jak o nordyckim sashimi. Mattak jest to skóra wieloryba z cienka warstwą tłuszczu. Zazwyczaj jest jadane na surowo, cięte w małe kosteczki. Mattak jest największym lokalnym świątecznym przysmakiem (jest bogate w Wit. C i pomaga Inuitom przetrwać mrozy). Podczas świąt Grenlandczycy zajadają się również sfermentowanymi mewami i świeżą wątrobą foki.
Walia: The Mari llwyd
Świąteczne przygotowania w Walii spotykają się z obchodami Halloween. Tradycja wymaga, aby jeden z mieszkańców wioski czy miasta został wybrany Mari Ilwyd. Osoba ta chodzi po ulicach, z koniem zrobionym z zawieszonego na długiej tyczce białego prześcieradła i końskiej czaszki z kolorowymi wstążkami. Wzywa on mieszkańców do recytowania wierszy oraz żąda jałmużny w formie pożywienia i napoju.
Szwecja: Dzień Świętej Łucji
Według legendy, Święta Łucja nosiła wianek ze świecami, aby oświetlić sobie drogę podczas roznoszenia jedzenia ukrywającym się Chrześcijanom. Miała dzięki temu wolne ręce i mogła za jednym razem pomóc większej ilości osób. Jej hojność i poświęcenie są upamiętniane 13 grudnia każdego roku. Najstarsza córka w każdym domu budzi swoją rodzinę o poranku śpiewem i roznosi domownikom szafranowe bułeczki.
Dania: Julaften
Wigilia, nazywana Julaften, jest głównym wydarzeniem świątecznym w Danii. Świąteczna uczta jest podawana o północy, tradycyjną potrawą jest ryżowy pudding. Przygotowywany w oddzielnych naczyniach dla każdej osoby, z ukrytym w jednym z nich migdałem. Osoba, która go znajdzie ma zapewnione szczęście przez cały następny rok. Duńczycy zostawiają również miseczkę puddingu dla niegrzecznych elfów, nazywanych Nisse, które psocą jeśli nie zostaną nakarmione. Obowiązkowy jest również glogg – mocna odmiana grzanego wina.
Bahamy: Junkanoo
Junkanoo charakteryzuje się głośną parada uliczną, z wymyślnymi kostiumami, specjalna muzyką i nagrodami. Największa parada odbywa się w Nassau, gdzie zespoły Junkanoo rozgrzewają ulice od samego rana. Podobne festiwale można spotkać na Jamajce i w Belize.
Hawaje: Festiwal świateł w Honolulu
Festiwal świateł w Honolulu rozpoczyna się paradą zmierzającą do Ratusza Miejskiego, centrum świątecznej radości. Wszyscy czekają na olbrzymiego bosego św. Mikołaja, który wraz ze swoja żoną Tutu Mele ubraną w czerwoną sukienkę, zwaną muumuu, pozdrawia zebranych. Na koniec zostają zapalone lampki na wielkiej choince oraz oświetlenie świąteczne w centrum miasta.
Goa, Indie: Święto Trzech Króli
Mieszkańcy Goa świętują w regionach, w których jest duża ilość chrześcijańskich kościołów, przybycie Trzech Króli (6.01). Tłumy zbierają się, aby oglądać trzech chłopców wybranych na króli, ubranych w błyszczące stroje i pokonujących drogę do kościoła na białych koniach. To wielki zaszczyt otrzymać taką rolę, najczęściej wybierani są chłopcy z arystokratycznych rodzin.
Portoryko: Asalto
Przyjaciele pojawiają się u siebie nawzajem w domach, śpiewając i grając na instrumentach – to portorykańska wersja kolędowania. Wszyscy jedzą specjalny gulasz z kurczaka i ryżu, po czym całe towarzystwo przenosi się do kolejnego domu i tak zabawa trwa do rana.
Finlandia: Łapanie reniferów na lasso
Mieszkańcy Laponi, nazywani Samis, którzy w święta, według tradycji, prowadzą swe stada odświętnie ubrani i w elfich butach, uczą turystów lokalnej umiejętności łapania renifera na lasso. Inna świąteczna lapońska zabawa to jazda saniami zaprzężonymi w te rogate zwierzęta oraz podziwianie okolicznych widoków podczas safari na saniach.
Polska: Wigilia
Nazwa Wigilia pochodzi od łacińskiego _ vigilia _ – czuwanie. Tradycyjnie wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej. Kolację, w polskiej tradycji postną i składająca się z 12 potraw, rozpoczyna łamanie się opłatkiem, składanie życzeń, a także modlitwa i czytanie fragmentu Ewangelii. Na stole, przykrytym białym obrusem, z wiązką sianka pod spodem, ustawia się jedno nakrycie więcej, niż jest uczestników wieczerzy. Jest ono przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa, natomiast dawniej dla ducha przodków.
