Warszawa. PKP nie chce, aby Dworzec Terespolski był zabytkiem?

Przechodząc obok pozostałości dawnego Dworca Terespolskiego trudno uwierzyć, że kiedyś był dumą Warszawy i kryje się za nim bogata historia. Obiekt przy ul. Kijowskiej 14 A otrzymał szansę na odratowanie w lutym br., kiedy wojewódzki konserwator zabytków, prof. dr hab. Jakub Lewicki, wpisał go do rejestru i objął ochroną prawną.

Na wniosek PKP Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego uchyliło decyzję profesora Lewickiego. Decyzja ma zostać rozpatrzona ponownie. Sprawa zaniepokoiła m.in. stowarzyszenie "Kamień i co? Ratujemy warszawskie zabytki!". Jego członkowie obawiają się, że historyczny obiekt przestanie być chroniony, czego konsekwencją będzie w przyszłości, jak można się domyślać, zrównanie go z ziemią.

Dworzec Terespolski – historia

Budynek na głównym zdjęciu stanowił pierwotnie końcowy fragment wydłużonego budynku dawnego Dworca Terespolskiego, stanowiącego jeden z najważniejszych i najbardziej reprezentacyjnych obiektów kolei żelaznej Warszawsko-Terespolskiej.

W przeszłości był to jeden z najważniejszych dworców kolejowych XIX-wiecznej Warszawy, tym samym jest też cennym świadectwem rozwoju przestrzennego miasta oraz kolejnictwa na terenie Królestwa Polskiego. Jak przekazuje magazyn "WhiteMAD", budowa dworca (został oddany do użytku w 1866 r.) i uruchomienie linii kolejowej na wschód stanowiło ważne wydarzenie w życiu miasta.

W czasie I wojny światowej wojska rosyjskie spaliły dworzec, a część ścian wysadziły w powietrze. Po 1918 r., gdy został odbudowany, został przemianowany na Dworzec Wschodni. Następnie został częściowo zbombardowany w 1939 r., a jego zniszczenie w 1944 r. wiąże się z walkami prowadzonymi w czasie Powstania Warszawskiego.

"Wartość naukowa budynku wynika jego z warstwy materialnej, m.in. technologii wykonania, użytych materiałów budowlanych i ich opracowania, jak również rozwiązań technicznych i funkcjonalnych cechujących architekturę II połowy XIX w. Stanowi on również ważny przyczynek do badań kolejnictwa w Królestwie Polskim oraz architektury kolejowej" – wyjaśnia magazyn "WhiteMAD".

Po wojnie zdecydowano się na rozbiórkę pozostałości dworca, pozostawiając niewielki fragment, o którym dzisiaj mowa. Zabytek krótko pełnił funkcję siedziby orkiestry kolejowej. W latach 70. była tam rozlewnia wód mineralnych "Warsu". Od lat 90. to punkt skupu surowców wtórnych.

Źródło: WhiteMAD