Góra Ślęża. Tajemnicze miejsce, które warto odwiedzić będąc w okolicach Wrocławia

Masyw Ślęży to część Przedgórza Sudeckiego. Oprócz Masywu Ślęży w okolicy położone są:
• Masyw Raduni,
• Wzgórza Kiełczyńskie,
• Wzgórza Oleszeńskie.

Inne szczyty, które należą do Masywu Ślęży to znacznie niższe od Ślęży: Wieżyca (415 m), Stolna (371 m) oraz Gozdnica (316 m). Ze względu na to, że góry porośnięte są gęstym lasem, z daleka sprawiają wrażenie, jakby były jednym wzniesieniem. Masyw położony jest obok miejscowości Sobótka, około 30 km od Wrocławia. Wzniesienie jest widoczne z pobliskich miast i miasteczek, ponieważ zdecydowanie wyrasta ponad okoliczne równiny. Przy dobrej widoczności Ślęża jest widoczna nawet z odległych miejsc, takich jak Śnieżka, Śnieżnik czy Wzgórza Trzebnickie.

Pierwsze ślady obecności człowieka w okolicach Ślęży pochodzą z epoki kamienia, a dokładniej z czasów około 40 000 – 8 000 lat p. n. e. W epoce żelaza, okresie wędrówek ludów, w rejonie zaczęły się pojawiać różne grupy etniczne, a w późniejszym okresie w okolicach góry zaczęli się osiedlać Słowianie. W tym okresie Ślęża była ważnym miejscem kultu, a pierwsze ślady sprawowania obrębów religijnych na szczycie góry datuje się na około 1300 lat p. n. e. Ślęża była miejscem, w którym oddawano cześć słońcu, a ludzie, którzy mieszkali u podnóży góry, wierzyli, że jest ona miejscem zasiedlanym przez wielu bogów, którzy panowali nad światem.

Centrum kultu sprawowanego na górze jest jej szczyt, który dawniej był otaczany przez wał z kamienia. Prawdopodobnie kult ma pochodzenie celtyckie, co potwierdzają kamienne kręgi charakterystyczne dla Celtów. Pozostałości prasłowiańskiego kultu, między innymi rzeźby i kamienne kręgi, są widoczne na szczycie oraz niektórych szlakach do dziś. Na szczycie zachowany jest posąg niedźwiedzia, a prasłowiańskie pamiątki można oglądać również w drodze na górę.

Z powstaniem góry związane są również legendy. Według jednej legendy Ślęża powstała w trakcie wojny aniołów z demonami, którzy rzucając w siebie głazy uformowali górę, która przypadkowo zamknęła wrota do piekła. W XVIII w. sądzono, że góra jest zastygłym wulkanem, a przekonanie takie wynikało prawdopodobnie z charakterystycznego kształtu góry. Według innych opowieści w podziemnych korytarzach w masywie Ślęży ukryte są skarby i złoto, które Niemcy zrabowali z Wrocławia i ukryli właśnie w okolicach tajemniczej góry.

Niektórzy nazywają Ślężę polskim Olimpem albo miejscem mocy. Dawniej góra przyciągała celtyckich kapłanów, a do dzisiaj cieszy się zainteresowaniem radiestetów i ufologów. Faktem jest natomiast, że na Ślęży panuje wyjątkowy, niezbyt przyjazny dla człowieka klimat i bardzo często występują tam burze z wyładowaniami elektrycznymi. Poza tym, na szczycie zawsze jest chłodniej niż u podnóża góry, a w okolicy często zbierają się chmury i występują opady deszczu.

Ślęża ma wysokość 718 m n. p. m., a przewyższenie wynosi około 500 m. Na jej szczyt prowadzi kilka szlaków, a najczęściej wybierane trasy to:
1. Szlak niebieski z Przełęczy Tąpadła,
2. Połączenie szlaku czarnego i czerwonego z Przełęczy Tąpadła,
3. Połączenie czarnego szlaku archeologicznego (oznaczony niedźwiedziem) ze szlakiem żółtym z Sobótki,
4. Połączenie czarnego i niebieskiego szlaku z Sobótki,
5. Szlak czerwony z Sulistrowiczek,
6. Czarny szlak archeologiczny oznaczony niedźwiedziem, a następnie szlak żółty: czarny szlak archeologiczny rozpoczyna się na dużym parkingu na obrzeżach Sobótki, następnie na skrzyżowaniu ze szlakiem.