Wyjeżdżasz do kurortu? Niech cię nie zaskoczy opłata klimatyczna

Opłata klimatyczna to rodzaj podatku, który obowiązuje w kurortach turystycznych oraz uzdrowiskach. Należy ją płacić zawsze wtedy, kiedy pobyt trwa dłużej niż 24 godziny. Opłatą klimatyczną określa się dwa rodzaje daniny - opłatę miejscową oraz opłatę uzdrowiskową.

- Opłata klimatyczna to kolejny wydatek związany z wypoczynkiem w kurorcie. Przed wyjazdem warto więc sprawdzić, czy i w jakiej wysokości jest pobierana. Bardzo często takie informacje podają w swoich ofertach właściciele obiektów noclegowych, co stanowi duże ułatwienie dla turystów — mówi Kamila Miciuła-Szlachta, PR Manager portalu Nocowanie.pl.

Opłata klimatyczna. Jakie są zasady?

Według ustawy opłatę miejscową wnosi się w miejscowościach wyróżniających się korzystnymi warunkami klimatycznymi, pięknymi krajobrazami, a także mających status obszaru ochrony uzdrowiskowej. Można się zastanowić, jak określić, czy dane miejsce wyróżnia się pod względem krajobrazu na tle innych.

Tu przychodzi z pomocą rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową. Według dokumentu, aby gmina spełniała warunki krajobrazowe, na jej terenie muszą znajdować się na przykład parki narodowe, punkty widokowe, muzea albo zabytki.

Opłata klimatyczna w formie opłaty miejscowej pobierana jest za każdy dzień pobytu i to nie tylko od turystów, którzy przyjechali w celach wypoczynkowych i turystycznych, ale też od osób przebywających na przykład na szkoleniach.

Drugim rodzajem opłaty klimatycznej jest opłata uzdrowiskowa, którą pobiera się od osób przebywających w miejscowościach znajdujących się na obszarach mających status uzdrowiska. Wnoszą ją wszyscy, którzy przyjechali w celach zdrowotnych, wypoczynkowych, turystycznych i szkoleniowych, a w wybranym miejscu zatrzymują się na dłużej niż na dobę.

Trzeba również zdawać sobie sprawę, że jeśli jakaś miejscowość pobiera opłatę miejscową, nie może naliczać opłaty uzdrowiskowej – i odwrotnie.

Opłata klimatyczna. Czy każdy musi ją wnosić?

Opłatę klimatyczną powinny uregulować wszystkie osoby, które planują dłuższy pobyt - zarówno rekreacyjny, leczniczy, jak i szkoleniowy. Jednak i od tej zasady są różne odstępstwa, określone w ustawie.

Z ulgi mogą skorzystać osoby przebywające w szpitalach, niewidome wraz z przewodnikami, a także zorganizowane grupy uczniów. Opłaty nie pobiera się też od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych w miejscowości z opłatą klimatyczną.

To jeszcze nie wszystko, bo również gminy są uprawnione do tego, by wprowadzać własne zwolnienia z obowiązku jej wnoszenia. Na przykład obniżając ją lub zawieszając poza sezonem turystycznym, czy wprowadzając ulgi dla dzieci.

Ile wynosi opłata klimatyczna w Polsce i kto ją pobiera?

Tak naprawdę nie ma ujednoliconej stawki opłaty klimatycznej, ponieważ każda gmina określa ją indywidualnie. Ustawa reguluje tylko jej górną granicę, której nie można przekroczyć. W roku 2021 wynosi ona: 2,41 zł dla opłaty miejscowej, 4,66 zł dla opłaty uzdrowiskowej i 3,39 dla opłaty miejscowej w miejscowościach, które mają status obszaru ochrony uzdrowiskowej.

Za pobieranie opłaty klimatycznej odpowiada gmina, ale najczęściej w jej imieniu robi to właściciel obiektu noclegowego, pobierając za to prowizję od urzędu. Opłatę klimatyczną turysta płaci zwykle w pierwszym dniu pobytu w danej miejscowości, przy okazji dokonywania obowiązków meldunkowych.