Od rana do wieczora ciągnie się sznur klientów. "Dużo ludzi, no ale nie ma się co dziwić"

Artykuł jest częścią zimowej edycji cyklu Wirtualnej Polski "Jedziemy w Polskę". Wszystkie reportaże publikowane w ramach akcji są dostępne na jedziemywpolske.wp.pl.

Artykuł powstał we współpracy z firmą FCA Poland. Nasi autorzy podczas podróży korzystają z samochodu Jeep udostępnionego nieodpłatnie przez firmę FCA Poland. Firma FCA Poland nie ma wpływu na jakiekolwiek treści, wypowiedzi ani opinie zawarte w artykule.

Rzadko kiedy zdarza się okazja, aby podejrzeć pracę ośrodka narciarskiego. Sama zazwyczaj oglądam go z perspektywy wyciągu albo stoku narciarskiego. Tym razem udało mi się zobaczyć jedno z takich miejsc od kuchni. Pracownicy ośrodka Bartuś w Dusznikach-Zdroju wpuścili nas bowiem do swojego małego centrum dowodzenia.

Zobacz też: Polował na ten moment. "Najdalsza obserwacja Tatr z Polski"

Na ścianie naprzeciwko biurka wiszą dwa wielkie monitory. Na nich mnóstwo kolorowych okienek. Każde z nich to podgląd z innej kamery. Trzeci monitor znajduje się po drugiej stronie biura. Kiedy wchodzimy do pomieszczenia, jeden z pracowników kieruje ruchem na taśmie narciarskiej i wyciągu. W ręku trzyma krótkofalówkę, z której wydaje komunikaty.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

- Na tym dużym monitorze mamy 26 kamer, ale to jeszcze nie są wszystkie. Potrzebujemy ich ze względów bezpieczeństwa, żeby mieć dokumentację w razie, gdyby coś się wydarzyło. Głównie ze względu na ubezpieczenia. Na szczęście rzadko się zdarza, że musimy z tego korzystać - wyjaśnia nasz przewodnik po ośrodku Rafał Wilczyński.

Z tego małego centrum dowodzenia odbywa się sterowanie ruchem. Zdarza się, że coś się zatnie na wyciągu albo ktoś sobie nie poradzi i przewróci się, wsiadając na orczyk albo na krzesełka. W jakich sytuacjach najczęściej trzeba interweniować?

- Przypadki są różne. Czasem jest to jakaś mała rzecz, jak bonownik na kasie, bywa, że orczyk się zepsuje albo pojawia się problem, żeby coś znaleźć w wypożyczalni. Raz ktoś dla żartu postawił kurczaka na taśmie narciarskiej. Na szczęście to wszystko są drobnostki. Poważnych incydentów raczej nie ma. Ostatnio mamy bardzo mało wypadków w Zieleńcu. Takie dni jak ten są najlepsze. Jest spokojnie, a my jesteśmy na tzw. czuwaniu. Załatwiamy bieżące sprawy. Obieramy maile i telefony, robimy zamówienia - opowiada Wilczyński.

Pytam, czy często się zdarza, że turyści gubią rzeczy na stoku, w wypożyczalniach albo restauracjach. Gubią, ale zazwyczaj szybko się odnajdują. Zdarzają się za to inne ciekawe pomyłki.

- Ludzie często sobie nieświadomie narty podmieniają. Zdarza się, że ktoś zabiera czyjeś narty np. ze stojaka pod restauracją, mimo że ma zupełnie inny rozmiar. Dopiero przy zwrocie w wypożyczalni, podczas skanowania, okazuje się, że turysta jeździ na za krótkich albo na za długich nartach - wyjaśnia pan Rafał.

Pytam też, czy często zdarzają się na stoku nieprzygotowani turyści. Ale w takich miejscach to raczej rzadkość. Bywa, jak przyznają pracownicy ośrodka Bartuś, że turyści pytają np. o możliwość wypożyczenia spodni narciarskich albo rękawiczek. Jeśli ktoś jest nieprzygotowany, to raczej mentalnie i raczej w kwestii nadziei na spędzenie całego dnia na stoku narciarskim z dwójką małych dzieci. A to, jak każdy wie, bywa niemożliwe.

Ciekawi mnie też, jak wygląda organizacja pracy. Skąd wiadomo, czy turyści się zjawią na stoku, od czego zależy ilość pracy danego dnia i jak się na taki dzień przygotować?

- Nasz dzień pracy rozpoczyna się już poprzedniego dnia wieczorem. Sprawdzamy wtedy pogodę, żeby oszacować czy będzie wiatr, czy będzie mróz i jakie będą warunki na stoku narciarskim. Wieczorem też przygotowujemy się do naśnieżania i planujemy, kiedy ma wyjechać ratrak. Jeżeli planowany jest np. nocny opad śniegu, to ratrakujemy z samego rana. A robimy tak dlatego, żeby wieczorny sztruks nie był rano zasypany śniegiem, bo i tak trzeba by go było poprawić - mówi Rafał Wilczyński.

Grafik przygotowywany jest z dwutygodniowym wyprzedzeniem, więc każdy, kto przychodzi rano do pracy, zna już swoje zadania. Obowiązki stoku narciarskiego dzielone są m.in. między pracowników wypożyczalni i wyciągów narciarskich, punktów gastronomicznych czy instruktorów szkółek narciarskich.

Ruszamy dalej, w kierunku szkółki i wypożyczalni. Zaczepienie pracowników punktu gastronomicznego jest w zasadzie niemożliwe. Od rana do wieczora do kasy ciągnie się sznur klientów. Bywa, że w kolejce trzeba odstać nawet i kilkadziesiąt minut.

Podobnie jest zresztą w wypożyczalni. Drzwi do niej w zasadzie się nie zamykają. Narciarze ciągle wchodzą i wychodzą. Co jakiś czas wpadają też instruktorzy. Siadają na ławkach, aby się ogrzać i odpocząć. Wielu z nich chwyta za kanapkę albo inny zimny posiłek. Nie zdążą jeszcze do końca odtajać, a już ruszają z kolejną grupą kursantów. Nikomu jednak ta dynamika pracy najwyraźniej nie przeszkadza, bo wszyscy uśmiechają się od ucha do ucha. W końcu sport to zdrowie.

Rozmawiam z instruktorką Moniką, która w ośrodku Bartuś prowadzi mini zimowiska. Zimą pracuje średnio 8/9 godzin dziennie. Latem za to uprawia warzywa i pływa na kite surfingu.

- Mamy bardzo zdyscyplinowane dzieciaki i bardzo mało zdarza się nam niefajnych incydentów. Dobrze też już jeżdżą na nartach i naprawdę sporo można z nimi zrobić. Pracujemy zgodnie z wytycznymi Polskiego Związku Narciarskiego i wypracowujemy godziny dydaktyczne - opowiada mi. - Każdy kolejny dzień mini zimowiska jest kontynuacją poprzedniego i stopniowo wprowadzamy uczestnikom kolejne ćwiczenia, które pomagają wypracować technikę jazdy. Ubieramy to wszystko w gry i zabawy, żeby było z tego jak najwięcej przyjemności - mówi Monika. Chętnie pogadałaby dłużej, ale przed wypożyczalnią czeka na nią już kolejna grupa kursantów.

Czytaj także: W górach się zaczyna. Warszawiacy zjeżdżają pod Tatry

Monika wychodzi, a ja przypatruję się klientom wypożyczalni. Większość z nich decyduje się na narty. Sprzęt raczej nowy, niezużyty. Pan Józek, pracownik wypożyczalni, żartuje i zagaduje turystów. Pytam go, czy mają sporo pracy poza obsługą klienta i czy sami naprawiają sprzęt narciarski.

- Uszkodzone sprzęty zazwyczaj wyrzucamy. Zwłaszcza buty, bo to się zużywa i niszczy najczęściej. Zabawa nie jest tego warta - wyjaśnia mi.

A jak ocenia tegoroczny sezon? - Jest dużo ludzi, no ale nie ma się co dziwić, bo warunki mamy idealne. Śniegu jest wystarczająco i regularnie coś dosypuje. Pogoda jest po prostu wymarzona - mówi mi pan Józek. Poza tym, jak są ludzie, to jest i praca.