Beata Pawlikowska

Zawsze mnie fascynowało to, że istnieją na świecie różne języki i różne są w nich nie tylko słowa, ale inny jest też sposób ich używania. Są na przykład języki, gdzie nie istnieje słowo „dziękuję”. Nie dlatego, że jest niepotrzebne i nie dlatego, że ludzie są tam nieuprzejmi, ale dlatego, że wyrażają wdzięczność w inny sposób, którego nie trzeba podkreślać dodatkowym słowem.

Z państwami jest tak samo jak z ludźmi. Niektórym brakuje odwagi do tego, żeby żyć samodzielnie i myśleć niezależnie. Przytakują większości, a kiedy nikt nie słyszy, narzekają na swój los. Choć przecież niezależnie od tego czy jesteś duży, czy mały, czy jesteś zamożny, czy ubogi, czy mieszkasz z Londynie, czy w polskiej wiosce – masz dokładnie takie samo prawo, żeby stanowić o sobie, mieć własne marzenia i podążać własną drogą. Tak jak buddyjskie królestwo Bhutanu.

Oczywiście, że miło jest nocować w hotelu pięciogwiazdkowym, gdzie jest jedwabiście miękka pościel, telewizor, śniadanie i białe ręczniki. Zdarza mi się czasem z takiej przyjemności korzystać, ale prawdę mówiąc wolę hotele bardziej przygodowe.

Czytam właśnie autobiografię amerykańskiego pisarza Marka Twaina. Tego samego, który z humorem opisywał przygody Tomka Sawyera i Huckleberry Finna. I od razu na pierwszej stronie zaczęłam się śmiać, dlatego że to niesamowite jak bardzo zmienia się każda rzecz w zależności od tego z jakim nastawieniem i z jakimi emocjami człowiek do niej podchodzi. Więcej powiem. Zależnie od tego jakie jest moje instynktowne postrzeganie rzeczywistości, totalnie zmienia się jakość mojego życia.

Zaplanowałam tę wyprawę specjalnie po to, żeby zobaczyć dwa ostatnie kraje we wszystkich trzech Amerykach, w których jeszcze nie byłam: Belize i Salwador.

Samotna kobieta w podróży na koniec świata. Czy się boję? Czy bycie kobietą przeszkadza i czy podróżowanie jest wtedy trudniejsze?
Często słyszę te pytania i prawdę mówiąc zawsze mnie to dziwi, bo z mojego podróżniczego punktu widzenia nie jest ważne to jaką bluzkę nosisz, ale to co masz w duszy i w umyśle.

Puste miasteczko, sklepy zakratowane w obawie przed napadem. Krążyłam po bezludnych ulicach, aż w końcu dotarłam do parku. Mały betonowy plac, kilka drzew, a między nimi… Uniosłam brwi ze zdumienia.
Najnowszy felieton Beaty Pawlikowskiej dla WP Turystyka.

O fascynujących i trudnych Stanach Zjednoczonych, o potężnej Rosji i filmie "Snowden". Najnowszy felieton Beaty Pawlikowskiej.

Wyprawa Beaty Pawlikowskiej do Indii okazała się zupełnie inna, niż wszystkie jej dotychczasowe podróże. Słynna blondynka została uwięziona podczas kursu medytacji, spotkała się ze śmiercią nad świętą rzeką Ganges, przeżyła wiele chwil pełnych strachu i zwątpienia... Dzięki temu powróciła jeszcze silniejsza. O tej niezwykłej podróży opowiada w swojej najnowszej książce „Blondynka nad Gangesem”. Dziś prezentujemy jej fragment.

Znana podróżniczka i pisarka zabiera swoich czytelników na kolejną wyprawę – tym razem jest to również podróż sentymentalna, podczas której Beata Pawlikowska wraca do stolicy Anglii i wspomina zarówno piękne chwile swojego życia, jak i te trudniejsze. Poniżej przedstawiamy fragment książki "Blondynka w Londynie".

Najnowsza książka Beaty Pawlikowskiej to dalszy ciąg opowieści o jej samotnej podróży do Indonezji i kontynuacja książki „Blondynka na Bali”. Autorka w Indonezji spędziła miesiąc, odwiedzając kolejne rajskie wyspy i wędrując przez plaże, pola ryżowe, góry i tropikalne lasy. Nowy Rok rozpoczęła na Jawie, gdzie weszła na szczyt czynnego wulkanu, aby zajrzeć do wnętrza Ziemi.

Polacy coraz częściej wybierają na wakacje egzotyczne kraje. Co poleca Beata Pawlikowska?

Piszą o niej: szamanka, psychoterapeutka, czarodziejka. Jest nie tylko podróżniczką i pisarką. Pomaga ludziom, dając siłę i odwagę, żeby zrobić coś ze swoim życiem i światem. Uczy szczęśliwej podróży przez życie.